Geschreven
Twintig jaar was ik voorzitter van het toezichthoudend bestuur van de Onderwijsstichting St. Michaël. In die hoedanigheid hield ik jaarlijks, meestal aan het eind van het schooljaar, een verhaaltje voor de Algemene PersoneelsVergadering waarin ik probeerde de ontwikkelingen zoals ik ze zag in onderwijsland in een breder perspectief te zetten. En het onderwijs heeft mij daarna niet losgelaten.
Elf jaar werkte ik, in Brabant, voor de culturele sector. Sindsdien schrijf ik over cultuurbeleid, in werkplannen, jaarverslagen, opiniestukken, blogs enz. In een poging ook hier te zoeken naar de maatschappelijke en culturele context waartoe dat beleid zich moet verhouden.
In 1992 promoveerde ik op op De Geuzen van de Negentiende Eeuw. Abraham Kuyper en Zuid-Afrika, een studie over de ontwikkeling van de buitenlands politieke opvattingen van de antirevolutionaire voorman Abraham Kuyper, het Nederlands nationalisme van de late negentiende eeuw en de rol daarin van het conflict tussen Boeren en Britten in Zuid-Afrika.
In 2018 fuseerden Kunstbalie en bkkc | brabant kenniscentrum kunst en cultuur tot de nieuwe organisatie Kunstloc Brabant. In de loop van het fusieproces werd mij met enige regelmaat gevraagd: wat drijft je? Dat resulteerde begin 2019 in een essay, ‘Kunst en cultuur in een verdeelde samenleving’. Ik ben daaraan sindsdien blijven schrijven, met een nieuwe versie als resultaat. Over het neoliberalisme als oorzaak van de steeds voelbaarder maatschappelijke verdeeldheid. Over het gebrek aan politiek draagvlak voor kunst en cultuur. Over autonomie en intrinsieke waarde als misverstand. Over de betekenis van kunst en cultuur voor identiteit, sociale cohesie en welvaart en welzijn. Over het belang van cultuureducatie.